Kiss Kiss Bang Bang: Paris nights

Kapelusz, tak jak czerwona szminka, niebotycznie wysokie szpilki, mała czarna, trencz oraz mała kopertowa torebka, powinien znajdować się w szafie każdej kobiety. Odpowiednio dobrany do urody, kształtu twarzy oraz sytuacji, wprowadza nutę elegancji, podkreśla naszą kobiecość oraz delikatność urody. Śmiało można go ubrać nie tylko na wielkie okazje, lecz właśnie na co dzień – zarówno w zimie jak i w lecie, nie tylko do eleganckiej sukienki ale również i do spodni.

O kapeluszu marzyłam od lat. Być może dlatego, że ogromny wpływ na mój styl miała moja Mama, zawsze rozsądnie przywiązująca wagę do pięknych, klasycznych z nutą oryginalności rzeczy. Odkąd sięgam pamięcią, Mama nosiła kapelusze. Nosiła je o każdej porze roku, zawsze piękna i elegancka. A Ja już jako mała dziewczynka przymierzałam jej kapelusze , wykręcając się przed lustrem, cicho marząc być choć jeden z nich nie spadał mi na oczy i bym mogła paradować w nim po ulicy.

Kapelusza szukałam od dłuższego czasu, i choć powoli powraca moda na ich noszenie, to nadal trudno znaleźć w sklepach odpowiedni – nie filcowy i przeznaczony dla starszych pań. Ten znalazłam zupełnie przypadkiem, podczas zakupów na Kazimierzu. Beżowy, wiklinowy z czarnymi lamówkami nawiązuje do stylu Chanel i pierwszych kapeluszy projektowanych przez Coco. Lekki i letni ale nadający się na spacery nie tylko po plaży. Kobiecy, filuterny , dodający niewinności. Pasuje zarówno do białych prostych koszul i jeansów, jak i do sukienek.

Mogę połączyć go zarówno z klasycznymi sukienkami w stylu Chanel i uzyskam paryski szyk , jak i koronkowymi i wiklinowym koszyczkiem- wtedy balansuję na granicy romantyczności i folku bądź ze spodniami i luźnymi koszulkami i przeobrażam się w chłopca.

I choć w obecnym świece kapelusz uznawany jest za atrybut kobiety starszej bądź element ubioru przeznaczony wyłącznie dla członków rodziny królewskiej i zupełnie słusznie za towar luksusowy, uważam że powinien być w posiadaniu każdej kobiety bo każda kobieta zaśługuje na luksus.