Sad Sunday.

Są ubrania bardzo plastyczne, uległe, takie które pod wpływem  poddawania ich różnym czynnościom lub po prostu same z siebie, bez oporu rezygnują ze swego pierwotnego kształtu. Jest ich całe rzesze. Jednak część z nich, robi to zbyt szybko lub nieumiejętnie. Są też i takie, które są kreatywne, robią to sprytnie i fikuśnie powinny dostać „Złoty wieszak” a potem być właśnie na nim powieszone. Niestety egzemplarze, które takie się nie urodziły, bądź są zbyt leniwe by znaleźć pomysł na samych siebie, wiszą w szafie zupełnie samotne i nieużywane. Trochę mi ich żal, więc przez ładnych parę lat śpią sobie w ciemnościach, wisząc spokojnie. Jednak nie należą już do elity.

Do złotej drużyny należą szaro- mysie legginsy. A dziś w paskudną, ponurą, zimną, przejmującą, wilgotną, smutną i zamgloną niedzielę nie miałam na nic innego ochoty jak tylko, na ubranie właśnie nich. Wykonane z bawełny,  podszyte mikroskopijnym futerkiem, tak lekuchnym, że nie są gorące, lecz miękkie, ciepłe i przytulne. Pyszności.

Przeszły dużo, bo i  żyją już dość długo. Szukały przygód podczas swego życia, bo wpierw były legginsami noszonymi pod spodnie narciarskie przez Mamę, w czasach jej studiów. Po ekstremalnych przeżyciach odpoczywały kilka lat zapomniane, a potem bardzo sporadycznie używane. Dlaczego?  bo były jedyne w swoim rodzaju. Mysie nie są zwykłymi bawełnianymi legginsami podszytymi futerkiem w środku, bo nie są tak gorące jak bywają ocieplane spodnie sportowe, które możemy kupić w sieciówkach.

Pamiętam zimne zimowe wieczory, podrażniony nosek od kataru. Wtedy Mama,  wyciągała je i dawała bym ubrała. Jednak bajka zawsze szybko się kończyła i tak jak żegnałam katar lub chorobę, tak odnosiłam legginsy Mamie do szafy. Potem niż stąd ni zowąd przechadzałam się w nich po domu. Były oblepione klejem,  bo wycierałam w nie ręce podczas wykonywania biżuterii, pokłute od wbijania w nie szpilek podczas szycia, oblewane zupą. I z każdym dniem rozciągały się coraz bardziej i bezustannie w inną stronę co jakiś czas przybierając inne kształty. Ale  zawsze zawsze były niebiańsko milusie. W końcu nadszedł moment, kiedy odnalazły ta właściwą formę i wtedy też odczyściłam je i przywróciłam im blask i zaczęłam nosić na ulicę.

Ubrane dziś do równie przytulnej bluzeczki z bufko-skrzydełkami, współtworzą zestaw idealnie wygodny. W ciągu dnia i na potrzebę różnych wyjść zmieniałam jedynie dodatki. 

  

Choć dziś lato jest smutne, to nadal pozostaje latem, więc ubrałam burleski. W pasie zawiązałam szary krawat i zasupłałam go na kokardkę. Czułam się jak w piżamie i właśnie o taki efekt mi chodziło. Lubię nosić srebrne naszyjniki i pierścionki z perełkami do piżamy. To filuterne połączenie. Rankiem porwałam różową torebkę z duża kokardą, w południe srebrną na łańcuszku pikowaną a wieczorem cekinową. 

Za każdym razem czułam się najmilusiej na świecie i już było mi obojętne czy chmury jeszcze bardziej zmrużą oczy czy nie. Ja spacerowałam w niezastąpienie milusich legginsach i to mi wystarczało w pełni do szczęścia.

Leggins – Vintage     Sweater – Pull&Bear     Clutch – Shiva     silver bag – Troll     pink bag – Atmosphere     Brooch – Golden Truffle     Necklace – New Yorker

Photos made by: Aleksandra Ostrowska
(gallery)