Kiss Kiss Bang Bang: Red Velvet.

W maju odbywam praktyki w firmie projektowej, a co za tym idzie, 2 lub 3 razy w tygodniu muszę mieć zaplanowane i przygotowane już wieczór wcześniej ubranie. Nie jest to dużym problemem, gdyż zazwyczaj wiem i mam poukładane w głowie co w najbliższym czasie mam ochotę założyć. Z puli pomysłów na kolejny dzień wybieram to które najbardziej pasuje i odpowiada wydarzeniom przewidzianym na tzw.’jutroo’.

W każdej pracy obowiązuje pewien dres code, mniej lub bardziej przestrzegany i wymagany oraz dopasowany do rodzaju i zakresu pracy. Zazwyczaj w firmach projektowych nie wymagana jest perfekcyjna i rygorystyczna elegancja, jednak nie możemy zapominać o fakcie, że praca zawsze jest pracą ;).

Mając przed sobą pierwszy dzień praktyk, zastanawiałam się w którą stronę bardziej skręcić: elegancji wynikającej z faktu, że idę do pracy pierwszy dzień, który jest w pewnym sensie najważniejszym a tym samym podkreślić to że próbny staż jest dla mnie ważny, czy ? wykorzystać pozycję praktykanta, który przypatruje się pracy, lecz w niej nie uczestniczy i nie jest zatrudniony, a więc dres code go nie obowiązuje – i wybrać strój codzienny.

Poszłam prosto, mieszając obie konwencje – co można zauważyć patrząc na sandałki, których do pracy nie powinnam zakładać – gdyż mają odkryte palce, bo pamiętamy że do pracy nie zakładamy obuwia z odkrytymi palcami a nawet w najcieplejsze dni koniecznie zakładamy rajstopy.

Beżowo-różowe sandałki dobrałam do eleganckich melanżowych spodni w lekką kantkę i zaszewkami przy pasie. Zwiewna kremowa komponuje się z butami i dodaje lekkości całej stylizacji, którą przytłaczać mogą spodnie. Męski krój spodni jest łagodzony nie tylko właśnie przez bardzo dziewczęcy fason tuniki ale również przez perełki i zaplecione włosy upięte spinką- kokardką którą zrobiłam sama. Cała stylizacja utrzymana w stonowanych kolorach – beże, szarości, pudry i burgund ładnie się łączą i przypominają mi lody waniliowe z polewą wiśniową.